پروتکل اینترنت چیست؟ در این مقاله به ارائه توضیحاتی در مورد (IP (Internet Protocol می پردازیم. با نوین هاست همراه باشید!
به منظور ارسال اطلاعات شخصی از طریق اینترنت، شما باید آدرس صحیح را وارد کنید. مثل ارسال یک نامه معمولی از طریق پست. با این حال، در این مورد، این آدرس IP است. درست همانطور که نامه یک تمبر برای اطمینان از رسیدن به گیرنده صحیح دریافت می کند بسته های داده یک آدرس IP دریافت می کنند. تفاوت بین یک آدرس IP و یک آدرس پستی این است که آنها با یک مکان خاص به طور خاص ارتباط ندارند.: به جای آن، آنها به صورت خودکار یا دستی به دستگاه های شبکه در هنگام اتصال تنظیم می شوند. “پروتکل اینترنتی” نقش مهمی در این پروسه ایفا می کند.
پروتکل اینترنتی: تعریف و تاریخ
پروتـکل اینترنت (IP) پروتکل رایگان اتصال است که بخشی جدایی ناپذیر از پروتکل اینترنت (مجموعه ای از حدود ۵۰۰ پروتکل شبکه) است. و مسئول رسیدگی و تقسیم بسته های داده در شبکه های دیجیتال است. همراه با لایه حمل و نقل TCP (پروتکل کنترل انتقال)، IP اساس اینترنت را تشکیل می دهد. برای ارسال یک بسته از فرستنده به آدرس گیرنده، پروتکل اینترنت یک ساختار بسته ایجاد می کند که اطلاعات ارسال شده را خلاصه می کند بنابراین، پروتکل تعیین می کند که چگونه اطلاعات مربوط به منبع و مقصد داده ها شرح داده شده است. و این اطلاعات را از اطلاعات قابل اطمینان در هدر IP جدا می کند. این نوع فرمت بسته نیز به عنوان یک Datagram شناخته می شود.
در سال ۱۹۷۴ مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) یک مقاله پژوهشی توسط دانشمندان کامپیوتر آمریکایی رابرت کان و وینت سرف منتشر کرد. که یک پروتکل مدل برای اتصال شبکه بسته متقابل بر اساس اینترنت پیشین ARPANET را توصیف کرد. علاوه بر پروتکل کنترل انتقال TCP، مولفه اصلی این مدل پروتکل IP بود که (به غیر از یک لایه انتزاع خاص) مجاز به برقراری ارتباط در شبکه های مختلف فیزیکی بود. پس از این، شبکه های تحقیقاتی بیشتری و بیشتر بر اساس پروتکل ترکیبی TCP / IP متصل شدند. که در سال ۱۹۸۱ به طور استاندارد به عنوان استاندارد در RFC 971 مشخص شد.
IPv4 و IPv6: در پشت شماره های مختلف نسخه چه چیزی وجود دارد؟
امروزه کسانی که از ویژگی های یک آدرس خاص IP برخوردار هستند. (مثلا رایانه ای که می توانند در یک شبکه محلی قابل آدرس گذاری باشند.)، بدون شک دو نسخه IPv4 و IPv6 را خواهند دید. با این حال، علیرغم تغییرات گسترده در گذشته، به هیچ وجه این نسل چهارم یا ششم پروتکل IP نیست. IPv4 در واقع اولین نسخه رسمی پروتکل اینترنت است. در حالی که شماره نسخه مربوط به این واقعیت است که نسخه چهارم پروتکل TCP مورد استفاده قرار می گیرد. IPv6 جانشین مستقیم IPv4 است . توسعه IPv5 به دلایل اقتصادی به طور پیشامدی به حالت تعلیق درآمده است.
با وجود این که از زمان انتشار IPv4 و IPv6 هیچ نسخه ای از آن منتشر نشده است. پروتکل اینترنت از زمان اولین بار در سال ۱۹۷۴ تجدید نظر شده است. (قبل از آن فقط بخشی از TCP بود و مستقل از آن وجود نداشت). تمرکز اصلی این بود که بهینه سازی ارتباط تنظیم و آدرس دهی شود. برای مثال، طول بیت آدرس هاست از ۱۶ تا ۳۲ بیت افزایش یافته است. بنابراین فضای آدرس را به تقریبا چهار میلیارد پروکسی احتمالی امکان گسترش می دهد. IPv6 چشم انداز دارای حوزه های آدرس ۱۲۸ بیتی است. و اجازه می دهد تا برای حدود ۳۴۰ sextilion (شماره با ۳۷ صفر) آدرس های مختلف، بنابراین نیاز به درازمدت برای آدرس های اینترنتی را تامین کند.
چگونه پروتکل IP تثبیت را تنظیم می کند
هر زمان که یک بسته داده نیاز به ارسال از طریق TCP / IP، اندازه کلی به طور خودکار بررسی می شود. اگر اندازه بیش از واحد انتقال حداکثر رابط شبکه مربوطه باشد، اطلاعات تقسیم می شود. و به بلوک های داده کوچک تر تجزیه می شود. میزبان ارسالی (IPv6) یا یک روتر متوسط (IPv4) این کار را انجام می دهد. به طور پیش فرض، بسته توسط گیرنده ساخته شده است که دسترسی به اطلاعات قطعه ذخیره شده در هدر IP یا در header پهنای باند است. در موارد استثنایی، جمع آوری مجدد نیز می تواند توسط یک فایروال انجام شود. تا زمانی که می توان آن را مطابق با پیکربندی کرد.