بخش Ops در DevOps درست به اندازه ی بخش Dev (تولید و ارزیابی) اهمیت دارد ولی کمتر به آن توجه می شود. CloudOps هم همینطور است ، اما کلید اصلی موفقیت در سرور ابری ، درک و شناخت صحیح از Operation است. CloudOps به معنی عملیات مستمر و پیشرفت مستمر است.
اگر شما هم قصد دارید در این مسیر قدم بردارید ، لازم است که نگاهی دوباره به عملیات سنتی بیندازید. قبل از هر چیز لازم است که فرایند مستمر را در CloudOps تعریف کنیم ، پس از آن باید فرایندها ، اجزای اصلی ، ابزار emerging و اقدامات مناسب را بشناسیم.
تفاوت در چیست؟
در حقیقت آنچه که CloudOps را متفاوت می سازد ، دستاوردهایی است که رایانش ابری با خود به ارمغان آورده است. ویژگیهای پلتفرمهایی که بر پایه ی سرور ابری هستند عبارت است از :
- قابلیت توسعه: شما می توانید هر زمان که بخواهید ظرفیت این پلت فرمها را افزایش دهید. سرور ابری و سرور مجازی این امکان را به شما می دهد که سرورهای خودکفا یا خودکار داشته باشید. این ویژگی در عین ارزشمند کردن سرور ابری ، می تواند چالش بزرگی برای کنترل آن باشد.
- گستردگی و عدم تعلق به یک مکان خاص: Operations باید به گونه ای تنظیم شوند که بتوانند تمام جهان را پوشش دهند.
- عدم اعتماد تنها به زیرساخت: سرورهای ابری می توانند زیرساخت زمینه ای را از پلتفرمها و اپلیکیشنها مجزا کنند.
- مکان نامشخص: شما واقعا نمی دانید که سرورهای واقعی کجا هستند ، اما باید بتوانید آنها را به صورت مستمر کنترل کنید.
- تحمل تأخیر: ممکن است میزان تأخیر در سیستم کم یا زیاد باشد . شما باید عملیات خود را انجام داده و سرورهای ابری که دارای ویژگیهای یکسان هستند را کنترل کنید.
- اتصالات سست و ناپایدار: سرورهای ابری برنامه هایی را اجرا می کنند که سرویسهای مشترک دارند ، اما به ندرت با یکدیگر ترکیب و ادغام می شوند.
- داده ها اشتراکی ، قابل تکرار و منتشر هستند: داده ها به صورت متمرکز در یک مکان نیستند ، و ممکن است یا به صورت واقعی و یا به صورت منطقی جدا از یکدیگر باشند.
- خودکار بودن: بیشتر عملیات در سرور ابری وسیله ای موثر در ایجاد ویژگی خودکار بودن آن هستند.
- خود ترمیمی: سرور ابری از اتوماسیون به عنوان روشی برای رفع مشکلات عملیاتی رایج استفاده می کند بدون آنکه این مشکلات تأثیر چندانی بر روی اپلیکیشنها و یا کاربران بگذارند.
- فعالیت دوگانه: این ویژگی به چگونگی استفاده ی سرور ابری از شبکه ای از نودهای پردازشگر مستقل اشاره دارد. هر نود به یک پایگاه داده ی کپی شده دسترسی دارد تا بتواند دسترسی های لازم را به آن پایگاه بدهد و از یک اپلیکیشن مجزا استفاده کنذ.
- هزینه های محاسبه شده: با سیستم حسابداری مبتنی بر میزان مصرف که در سازمانها به وجود آمده است ، می توان منابع مورد استفاده هر سرور ابری را ردیابی و پیگیری کرد . به این ترتیب می توان هزینه ها را بر طبق هزینه های هر واحد به صورت مجزا و یا میزان منابع استفاده شده ، به هر قسمت تخصیص داد.
بااینکه بسیاری از این ویژگی های پلتفرم ابری ، ویژگی های جدیدی محسوب نمی شوند ، اما با ظهور سرور ابری و سرور مجازی ، بسیاری از ویژگیهای پیشرفته تر آن به پلتفرمهای رایج مبتنی بر سرور ابری منتقل شد. بنابراین کسانی که در سرور ابری مسئول عملیات یا CloudOps هستند ، به جای داشتن رویکرد به ظاهر سنتی به عملیات و اقدامات سرور ابری ، باید پروسیجر ها و اقدامات عملی صحیحی را بر اساس توانایی ها و امکانات سرور ابری تعیین و تعریف کنند.
CloudOps تأکید بر انجام عملیات مستمر دارد. این رویکردی است که بر اساس بهترین روشهای موجود در DevOps نسبت به عملیات ، به وجود آمده است. عملیات مستمر توانایی اجرای سیستمهای مبتنی بر سرور ابری و سرور مجازی را به گونه ای دارد که دیگر برای دستیابی به هدف حذف دوره ی خرابی موقت سیستم نیازی به استفاده از یک یا تمام اپلیکیشنهای بدون استفاده ی سیستم نیست.
برای دستیابی به این هدف ، باید بدون آنکه خللی در ارائه ی سرویس از سوی سرور ایجاد شود ، نرم افزار آن تولید و به روز رسانی شود. بنابراین ، تا جایی که به CloudOps مربوط می شود ، عملیات مستمر به معنی نصب مکانیسمهایی است که امکان انجام پروسیجرهای لازم برای حذف دوره های خرابی موقت سرور را فراهم می کنند.
تأکید بر حذف دوره ی خرابی موقت سرور (زمان خرابی صفر)
اگر هدف CloudOps حذف دوره ی خرابی موقت سرور است ، پس بهترین شیوه ها و اقدامات برای دستیابی به این هدف کدامند؟ با اینکه CloudOps هنوز یک علم نوظهور محسوب می شود ، اما طرح هایی ارائه کرده است که قابلیت تبدیل به بهترین شیوه ی مورد نظر را دارند.
در حقیقت بخش اصلی تمام کارهای خوب سرور ابری ، استفاده از یک سیستم اضافی و غیر فعال است. سالها قبل استفاده از سیستمهای اضافی غیر فعال هزینه بر بود ، به همین دلیل اغلب کسانی که مسئول سرور ابری بودند ، تنها از یک سرور استفاده می کردند. و به همین خاطر زمانی که سرور در حال تعمیر و یا به روزرسانی بود ، باید کار آن را متوقف می کردند. زمانی که مشکلی پیش می آمد مثلا در ذخیره ی اطلاعات و یا در شبکه اشکالی پیش می آمد ، کار اپلیکیشنها هم متوقف می شد.
مفاهیم توقف کار و یا خرابی موقت برای بسیاری یک مشکل غیرقابل اجتناب بود. بسیاری از موسسات تجاری هر ساله موارد متعددی از خرابی سرورهای خود را ، چه برنامه ریزی شده و چه غیرمنتظره ،را تجربه می کردند. مطالعات انجام شده نشان می دهند که هنوز هم خرابی غیرمنتظره سرویسهای دیتاسنترها تهدید بزرگی برای از دست رفتن درآمد برای سازمانها محسوب می شود.
قطعی غیرمنتظره ی دیتاسنترها به قدری برای سازمانها ترسناک و نگران کننده است که ۸۴% از شرکت کنندگان در مطالعه ی مذکور اظهار داشتند که ترجیح می دهند با پای برهنه روی زغال داغ راه بروند اما دیتاسنترهایشان از کار نیفتد. علاوه بر این ۹۱% از شرکت کنندگان در این مطالعه اظهار داشتند که طی ۲۴ ماه گذشته یک قطعی غیرمنتظره ی دیتاسنتر داشته اند و بطور متوسط در دو سال گذشته دو مورد قطعی کامل دیتاسنتر را تجربه کرده اند. تعداد موارد قطعی ناکامل ، که به بخشهای خاصی از دیتاسنتر محدود می شد ، در همان بازه ی زمانی ۶ بار رخ داده بود. تعداد موارد بروز قطعی در سطح دستگاه ، مواردی که تنها به سرورهای شخصی محدود می شدند ، بیشتر بود و به ۱۱ عدد می رسید.
با این حال وقتی که این سیستم را در سرورهای ابری عمومی یا خصوصی استفاده می کنیم ، درخواست کاربران این است که اصلاً هیچ وقفه ای در کار سرور و دیتاسنترها پیش نیاید. با توجه به جدید بودن نسبی پلتفرمهای رایانش ابری ، این درخواست ، بلندپروازانه است ، با این وجود، این پلتفرمها را به عنوان سیستم های قابل اعتماد تر و قابل توسعه تر نسبت به سیستمهای سنتی موجود در دیتاسنتر موسسات و شرکتها در بازار می فروشند.
این بدان معنی نیست که عملیات مستمر به صورت خودکار بخشی از تکنولوزی سرور ابری است. شما می توانید با استفاده ی موثر از اقدامات مناسب و پروسیجرهای CloudOps به عملیات مستمر دست پیدا کنید.
پلتفرمهای سرور ابری عمومی و خصوصی از خودکفایی سیستم پشتیبانی می کنند ، که بدان معنی است که شما توانایی نصب سیستمهای اضافی و دوگانه را خواهید داشت. نتیجه آن است که در زمان به روزرسانی نرم افزار و یا حتی زمانی که سیستم دچار نقص شده ، زمانی سیستمهای سنتی از کار می افتادند ، این سیستمها به کار خود ادامه داده و برنامه ها همچنان اجرا می شوند.
خلاصه
توان نصب سیستمهای اضافی و غیر فعال تنها بخشی از قابلیتهای CloudOps برای حل مشکلات سیستم است.کار واقعی CloudOps ، ایجاد این قابلیت در سرور ابری است که این سیستمهای اضافی را پشت یک لایه ی نرم افزار مدیریتی قرار دهد که ماشینها و سیستم را به گونه ای مدیریت کنند که در زمان بروز مشکل و به روز رسانی نیز از کار نیفتند.
دو گروه ابزار برای این کار وجود دارند :
ابزار کنترل پلتفرم سرور ابری (CMP) . این ابزار به شما امکان می دهد که یک لایه ی اتوماسیون در سراسر سرویسهای سرور ابری و سیستم مبتنی بر سرور ابری و سرور مجازی قرار دهید و با استفاده از آن سرویسهای سرور ابری ، سیستمها و دستگاههای تأمین منابع و عملیات مستمر خودکار را کنترل کنید.
بطور معمول نقصهای سیستم به صورت خودکار مورد رسیدگی قرار گرفته و برطرف می شوند. بنابراین شایعترین مشکلات همچون نقص در سیستم ذخیره سازی ، نقص در دستگاه شبکه و مانند آنها معمولاً به صورت خودکار رفع می شود و کاربر حتی متوجه بروز نقص در سیستم نمی شود. زمانی هم که سیستم به روزرسانی می شود، فرایندهای خودکار که به صورت مشخص با automated DevOps processes لینک می شوند ، قادر هستند که فرایند به روزرسانی را به گونه ای ارزیابی ، مرحله بندی و اجرا کنند که هیچ خللی در کار اپلیکیشنها ایجاد نشود.
ابزار سیستمهای سنجش و نظارت . این سیستمها در سرورهای ابری عمومی و سرور خصوصی بیشتر بر اساس داده کار می کنند. رویکرد اصلی در این نوع ابزار آن است که قبل از آنکه مشکلات در سیستمهای مبتنی بر سرور ابری به وجود بیایند ، آنها را شناسایی کرده و از بروز آنها جلوگیری کنند. این ابزار بلافاصله داده هایی را که نشان دهنده ی شرایط فعلی سیستم هستند ، جمع آوری کرده و بر اساس این داده ها ، پروسیجر خودکار مناسب برای تصحیح شرایط را هم زمان با شکل گیری مشکل و یا به صورت ایده آل قبل از بروز مشکل ،تعیین و فعال می کند .
البته CloudOps تنها به خرید ابزار های اشاره شده مربوط نمی شود ، بلکه به چگونگی استفاده از این ابزار و پروسیجرها و فرایندهایی که با استفاده از این ابزار انجام می دهید ، نیزمربوط است. برخی از موسسات ساده لوحانه تصور می کنند که تنها با خرید یک تکنولوژی یا ابزار جدید ، می توانند قابلیتهای CloudOps را به دست آورند ، اما خرید این ابزار یا تکنولوژی جدید تنها یک بخش از کاری است که آنها باید برای به دست آوردن این قابلیتها انجام دهند.
برای دستیابی به عملیات مستمر و حذف دوره های خرابی موقت در کار سیستم با استفاده از CloudOps نخست باید اقداماتی را انجام دهید و مهارتهایی را کسب کنید.
این اقدامات و مهارتها عبارتند از :
- ارزیابی نیازهای اپلیکیشنها و مجموعه داده هایی که شما انتظار دارید در سرور ابری و سرور مجازی قرار داده شوند. برای پشتیبانی توسط CloudOps لازم است چه تغییراتی داده شود؟
- طراحی برنامه های نصب و به روزرسانی که خرابی های پیش بینی شده را در قسمتهایی که نباید با به روزرسانی سیستم و اپلیکیشنها ، عملیات سیستم متوقف شود، به حداقل می رسانند .
- ایجاد یک استراتژی و راه حل تکنولوژیکی برای مشکلات شایعی که معمولاً باعث خرابی سیستم می شوند. از مکانیسمهای خودکار و خودپردازنده ی پلتفرمهای سرور ابری خود برای ایجاد سرویسهای اضافی غیرفعال و استفاده از این سیستمها که می توانند به صورت مستقل عمل کنند ، استفاده کنید.
- انتخاب مناسب ترین ابزار CloudOps بر اساس نیازهای خودتان. حداقل به ابزارهای CMP و سنجش و نظارت نیاز دارید.
- ایجاد فرایندی برای دریافت بازخورد مستمر در مورد اثربخشی واقعی CloudOps تا از وجود نظارت بر پیشرفت مداوم سیستم مطمئن شوید.
CloudOps هنوز هم زوایای ناشناخته ای دارد که IT باید آنها را کشف کند. با توجه به اینکه هدف CloudOps دستیابی به عملیات مستمر و بدون وقفه است ، این سیستم برای کسب و کار بسیار ارزشمند است. به همین دلیل است که CloudOps همیشه برای کسب و کار ارزشمند خواهد بود.
ارتباط با فعالیتهای فعلی همچون DevOps هم بسیار حیاتی است. هدف این است که عملیات مستمر حلقه ی نهایی زنجیره ی توسعه و ساخت مستمر، ارزیابی مستمر و استفاده و به کارگیری مستمر باشد، و این بدان معنی است که ما در حال حرکت به سوی یک شیوه ی روان برای ساخت و استفاده از نرم افزار هستیم. در حقیقت CloudOps چیزی جز ورود عملیات مستمر به دنیای رایانش ابری نیست.
